Relacje

W tym tygodniu musiałem zrezygnować z siły i tempa z uwagi na mocne ponaciąganie po górkach, które pokonywałem w ubiegły weekend zbyt dynamicznie ;) Trzeba było również łapać świeżość przed testem.

Tydzień 11 (12-18 czerwca)

Czyli czas na sprawdzian ;)
Pierwszy sprawdzian czyli Zielonka Challenge na dystansie około 72km za mną.
Plan był taki: pobiec szybciej niż rok temu, to powinno dać podium (w zeszłym roku byłem 4-ty) i na mecie czuć jeszcze rezerwy ;) Cel główny zrealizowany czyli szybciej niż rok temu i to sporo. Uwzględniając, że niestety 3 razy szukałem trasy ( czasami tak bywa jak np. ktoś pozrywa taśmy i zostają małe końcówki, potem trzeba stanąć, bawić się gps i telefonować lub sprawdzać poboczne ścieżki) przez co straciłem w sumie około 8-10 min + nadrobiłem 1,5km) to realnie poprawa byłaby jakieś 22 minuty do zeszłego roku, wymiernie wyszło 14 minut szybciej i 1,5km nadrobienia dystansu. Ale to pokazuje, że było już dużo szybciej niż w roku ubiegłym. Natomiast brak całkowitego odpuszczania nawet do luzowania na poziomie startu w maratonie sprawił, że o ile tempo do 50 km było lajtowo odczuwalne to potem czwórki zamiast stopniowo sygnalizować zmęczenie zaczęły mocno palić. Jednak zakwasy po bardzo mocnych i dynamicznych podbiegach i zbiegach nadwyrężyły strukturę czworogłowych a kolejne dwa weekendowe wybiegania (ostatnie 31km na 6 dni przed biegiem) dołożyły swoje. Tydzień startu również nie był skierowany na pełny luz. Przy starcie w maratonie stosuję np. trzy lekkie wyjścia rzędu 8, 10 i 6km to tutaj przy ultra były 4 wyjścia w ciągu 5 dni. 14,14,14, wolne, 5, start. Jeśli chodzi o bieg to pierwszych dwóch (szacun dla nich) pobiegło naprawdę mocno odstawiając resztę na ponad 35 minut. Mi przypadło miejsce 5-te, niezłe ale pozostał niedosyt. Z tempa jestem zadowolony ponieważ na ponad 70 kilometrowym trailowym dystansie (uwzględniając 3 poszukiwania trasy) średnia wyszła około 5:28/km. Był to tylko sprawdzian gdyż teraz czeka mnie przyspieszony kurs regeneracji, dokładnie za 10 dni biegnę w UK na festiwalu biegowym 10 ultra (52km) w 10 dni i sztuką będzie przyjąć 520 km w 10 dni a co za tym idzie nabiegać w tygodniu jakieś 364 km. To jednak nadal będzie przystawka przed daniem głównym, prawdziwym kolosem....to już niedługo ;)
PS. Jeszcze raz dziękuję Krzysztofowi Pilarskiemu oraz całej ekipie organizacyjnej za super imprezę (nawet deszcz przegonili), Tomkowi i Kasi za zdjęcia i kibicowanie oraz Bergolowi za mega doping i również pamiątkowe ultra foty .
Tydzień 11
12 czerwca - 14 km
13 czerwca - 14 km
14 czerwca - 14 km
15 czerwca - wolne
16 czerwca - 5 km
17 czerwca - 75 km w tym Zielonka po 5:28 (73,6km) i roztruchtanie
18 czerwca- wolne

Razem: 122 km

 

 

Za dużo nie będę się rozpisywał ponieważ nadszedł czas konkretnego biegania -) W sumie ten tydzień wyjdzie ponad 220 km a kolejny ponad 320 ;) Zatem jest co robić....w czwartek ogarnięcie pierwszego spośród 10 ultra na dystansie 52 km ;) Punkt kulminacyjny przygotowań do startu głównego nadszedł ;)

 

Tydzień 12 (19-25 czerwca)
19 czerwca - wolne
20 czerwca- marszobieg 12km
21 czerwca - 5km
22 czerwca- 10 km...
23 czerwca- 10 km
24 czerwca- wolne
25 czerwca - 10 km
Razem: 47 km . Oczywiście można było więcej....ale przez najbliższe 2 tygodnie nabiegam się wystarczająco, zatem łapanie w miarę świeżości po Ultra Zielonce ;)

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Po okresie przygotowań nastąpiło sprawdzenie formy jaką udało się przygotować na pierwsze poważne starcie z Anglią. 10 biegów ultra w 10 dni i to nie na zaliczenie ale z nastawieniem walki każdego dnia w celu osiągnięcia jak najlepszego czasu i zajęcia jak najwyższego miejsca w klasyfikacji generalnej. To oznaczało również ściganie się na każdym etapie a kluczem mogło się okazać odżywianie, regeneracja i jak najlepsza odnowa biologiczna. 

Podróż z Poznania do Liverpoolu a następnie pociągiem do Cambridge przebiegła komfortowo. Kilka godzin na zwiedzenie okolic legendarnego uniwersytetu oraz magicznych uliczek w tym wyjątkowym mieście by następnie udać się autokarem do miasteczka Bury St. Edmunds skąd organizator odebrał mnie osobiście by dowieźć do małej miejscowości Suffolk.

Cambridge to piękne stylowe miasto ze swoim sławnym uniwersytetem, wyjątkowymi uliczkami i klimatem elegancji i szyku.

Wyjątkowa witryna sklepowa, eleganckie ubrania , szykowne i stylowe. W sam raz na niedzielną kawkę czy wyjście na spotkanie do wyższych sfer ;)

Uwielbiany Jaś Fasola i sklepiki jakże różne od wielkomiejskich i wszechobecnych w Polsce galerii...

A to miasto w pigułce ;) Nawet jak widać na brzegu dostosowane do odczytu dla osób niewidomych.

Na koniec tradycyjne fish and chips (rybka pychota) i można autokarem dostać się do Bury St. Edmund

Nasza baza....prawie jak obóz dla wojowników i dobre skojarzenie ponieważ będziemy walczyć do ostatniego tchu ;)

Szacunek dla organizatora, dyrektora zawodów Glena, odebrał nas z dworca autobusowego i mimo godzinnego spóźnienia naszego autokaru czekał by zawieźć nas biura zawodów. Ów dyrektor widząc jak pogoda uległa pogorszeniu zamiast noclegu w jednym z dużych namiotów zaproponował mi wraz z reprezentantem Indii zamieszkanie na czas zawodów wygodniejszym i przede wszystkim cieplejszym domku  ;-) Było super !

 Polski orzeł wylądował ;) Start/meta codziennych zmagań. Pogoda nie rozpieszcza ale powinno się poprawić. Rejestracja, aklimatyzacja i do boju !

Po krótkim rozpakowaniu poszedłem zwiedzić piękną okolicę. Uwielbiam takie klimaty, prawie jak w filmie Robin Hood. Jest coś takiego w tym kraju, że mógłbym zamieszkać tutaj z dnia na dzień.

Dobrze, że poszedłem zwiedzić okolicę pierwszego dnia, jak się okazało w trakcie zawodów byłem tak już zmęczony, że poza nasz obóz w zasadzie nie wychodziłem ;)

 

Drogowskaz, który będzie nam towarzyszył przez najbliższe 10 dni ;)

Jak widać niektóre trasy powtarzają się, strzałki odpowiadają kolorom tras jak można się domyślać pomarańczowy i czerwony pod wpływem zmęczenia może szczególnie się wymieszać ;)

Zaplecze kulinarne było rewelacyjne, pyszna kolacja, przygotowanie ekwipunku na pierwszy dzień zmagań i można było spokojnie położyć się do snu.

DZIEŃ 1 

Mapa odebrana, numer przyznany. Codzienna odprawa to nasz rytuał. Grunt to wyspać się i zjeść dobre śniadanie. A wszystko to w gronie wspaniałych biegaczy z UK i z Francji.

Niby skromnie (w kolejne dni to już była prawdziwa uczta) ale jak się okazało to śniadanie dostarczyło dużo paliwa. Generalnie przy tak potężnym wysiłku jak 10 biegów ultra w 10 dni okazało się, że kaloryczne jedzenie to klucz do zasilania organizmu w odpowiednią energię a może i regenerację. To ważny element całej ultra układanki. Zbyt uboga dieta spowodowałaby ubytki w organizmie i opadnanie z sił z każdym dniem.

Pierwszy dzień, wielkie emocje i nie ukrywam baczna obserwacja "rywali", którzy mogą zagrozić ;) Z pozoru zwyczajni a okazywało się ,że wielu z nich ma po 300 - 400 przebiegniętych maratonów a ja jako jeden z nielicznych < 100 czułem się prawie jak młody i gniewny wśród weteranów ultra ;)

Za mną pierwszy dzień i to moment ,gdy człowiek uzmysławia sobie czy aby na pewno wie na co się zdecydował. Realnie wyszło 53.75km po terenie zróżnicowanym od asfaltu przez błoto , pola i las. Jutro ma być głównie błoto i trail. Trasa momentami bez oznaczeń tylko kartka z opisami angielskimi co autor miał na myśli stąd dzisiaj straciłem w sumie 10 minut . To również uświadomienie sobie, że nawet spokojnym tempem kilometry jednak same się nie zrobią :) To mega próba dla organizmu. Drugie miejsce i już można było przeanalizować strategię rywali, ich kondycję , obrane tempo i aspiracje ;) Widać już, że pierwsza trójka wyraźnie odskoczyła od reszty ale pamiętajmy, że przed nami jeszcze 9 dni i mogą pojawić się kontuzje lub wyraźne osłabienia. Pierwszy dzień zatem to tylko szczypta wstępnych informacji.

Od lewej Nick i Glen, wspaniali ludzie ! Ogarniali te zawody z wielką pasją. Zawsze jak ich widziałem na mecie z radością po męsku ściskaliśmy się stwierdzając WELL DONE, GREAT JOB ;)

Regeneracja to podstawa aby przetrwać tyle dni. Triathlonista mający za sobą wiele startów w IronMan opiekował się moimi mięśniami z wielkim profesjonalizmem.

Teraz wiem, że to był zdecydowany klucz do końcowego sukcesu.

DZIEŃ 2

Drugi dzień (dopiero) ogarnięty. Trudniejszy teren i 53 km w 5:43. Nie jest źle dzięki masażom i lodowatej wodzie w baseniku. Ludzie zaczynają delikatnie postękiwać więc nie ma lekko. Chyba pocieszenie jest tylko takie że po jurzejszym dniu będzie prawie 1/3 za nami. I pomyśleć, że będziemy tak biegać do następnej soboty :)))

Codziennie rano tuż po 7 dostawaliśmy mapę z opisem i zdjęciami newralgicznych punktów. Jednak oznaczenia na trasie były dość małe i rzadko. Zasady każdy znał to challange czyli radzimy sobie tak jak potrafimy na podstawie dostępnych map, zdjęć i tracków. Po tym jak dwa razy zgubiłem trasę w ostatnim dzień biegłem już w wczytanym trackiem do smartfona.

Jak widać teren był urozmaicony. Ku zaskoczeniu rywale słabo radzili sobie w terenie trailowym za to na asfalcie nadawali wymagające tempo.

W takim terenie zdecydowanie czułem się najlepiej ;) Treningi nie poszły na marne dla mnie czy asfalt czy trail tempo nie zmieniało się mimo trudniejszej nawierzchni.

Takie oto podbiegi naprawdę potrafiły dać w kość... a było ich sporo.

Chyba nigdy tyle jedzenia nie wstawiałem w relacjach ale wyobraźcie sobie dzień w dzień wybiegać na 52-54 kilometrów.

Apetyt był olbrzymi po takim wysiłku

Organizator i dwóch wspaniałych kucharzy dbało o nas jak w hotelu all inclusive. Pierwszy raz spotkałem się na biegach ultra w których dotychczas brałem udział aby kuchnia była tak urozmaicona i syta.

Wreszcie miałem okazję po wysiłku skorzystać z lodowatej wody. Muszę przyznać, że to dla mnie złoty środek do regeneracji po dużym wysiłku, polecam !

Każda sposobność, każda chwila i okazja do regeneracji to klucz by przetrwać ekstremalne 10 biegów ultra w 10 dni ;)

 

Pamiątkowe zdjęcie i można ten dzień odfajkować oraz iść przygotowywać się na kolejny , trzeci.

DZIEŃ 3

Dzień jak co dzień, swoją 50-kę trzeba przebiec ;) Odprawa i do boju ;)

Obecnie po 3 dniach jestem wiceliderem że stratą do lidera jakieś 1,5 h ale z przewagą nad trzecim ponad pół godziny. Najtrudniejsze jeszcze przed nami...mój rywal z 3 miejsca pobiegł dzisiaj mocno, myślałem że chce zniwelować większość straty do mnie. Codziennie ma mocny początek i o ile wczoraj dogoniłem go już na 16 kilometrze to dzisiaj dopiero koło 50-51km. Przyczaiłem się i z tempa 5:45 przyspieszyłem do 4:40 aby szybko... go minąć i nie dać mu złudzeń. Ruszył jednak za mną i nie odpuszczał na krok. Kiedy wbiegliśsmy na asfalt i zostało ostatnie 500-600m do mety, dokręcałem tempo. Było już naprawdę szybko i każdy dokładał wyższy bieg. Zastanawiałem się czy na serio włączyć sprinterski bieg ale miało by to sens gdyby był to finisz o podium. Na mecie zegarek wskazał końcowe tempo 3.14/km a ja puściłem rywala przodem gdyż takie tempo na finiszu na 52 kilometrze groziło już kontuzją dwugłowego. Tempo ostatnich 300m wskazało 3.26/km a zatem mocno. Nie chodzi aby wygrać pojedynczą bitwę ale całą 10-dniową "wojnę" :) ps. Dzisiaj całą trasa była asfaltową ale mieliśmy chyba z 30 podbiegów od 200m do nawet 500m. Samopoczucie jeszcze ok ;) Na zdjęciu z "rywalem" podziękowaliśmy sobie za wspaniały epicki finisz !

 Stephen Baker i ja ;) Po pięknej sportowej walce serdeczni kumple ;) 

 Czy wspominałem już jakie pyszności nam serwowali? ;) Codziennie nowe pyszne dania ;)

Ależ był gaz i moc !!! Po lewej ostatnie 300m finiszu po 52 kilometrach biegu , po prawej niezły czas na mocno pofałdowanej trasie.

DZIEŃ 4

4 dzień za mną. Nazwałbym go asekuracyjnym. Mięśniowo ok ale pojawiło się na krzywych asfaltowych podbiegach przeciążenie przez co musiałem zwolnić. Pojawiało się to dwa razy i trwało w sumie kilkanaście kilometrów (czasami musiałem stanąć, sprawdzić, rozmasować). Żartów nie ma, tutaj samo ukończenie będzie wyzwaniem dla organizmu. Koło 40 kilometra puściło i mogłem wreszcie normalnie biec. Dostałem skrzydeł i ostatnie 10 km pobiegłem najszybciej z całego dystansu. Od 42 do ...52 po 5.10-5.20, spowolniły 3 duże podbiegi na ostatniej dyszce ale cała wyszła po 5.40 i była jaszcze szybsza niż wczoraj. Dzisiaj 52,65 km w 5:44 i niestety rywal z 3 miejsca odrobił aż 15 minut. Zostało mi jeszcze około niecałe 16,5 minuty przewagi nad nim zatem zobaczymy co przyniesie piąty dzień. Ale to będzie dopiero połowa :) kciuki mile widziane ;)

 Ten tydzień wyszedł w sumie z trwającym zawodami 225,7 km ;-) Solidnie ;)

Ograniczenie do 30 i zbliżamy się akurat do 30 kilometra ;) Tuż obok nas stadniny, tory wyścigów konnych itp.  Przepiękna okolica.

Piękne konie z zaciekawieniem spoglądały któż to tak mozolnie przebiega koło ich terenu ;)

Po biegu czas na odnowę biologiczną lub warsztat naprawy ;)

U wielu zaczęły pojawiać się kontuzje i poważne otarcia. Drastycznych zdjęć nie robiłem aby nie straszyć. ;-)

Zmęczony ale ja w tym czasie mogłęm wygrzewać się na słońcu z medale,m  , 4 dzień zaliczony.

DZIEŃ 5

Dzisiejszy dzień można nazwać tragikomedią. Pierwsze 27 km leciałem jak dzień konia. Trzeci rywal wymiękł a ja dogoniłem lidera na 26 kilometrze już na checkpoincie 3, na co on z przerażeniem zaczął mi się tłumaczyć ,że nadal jest mocny i dzisiaj go nie pokonam. Potem niestety w lesie zgubiłem trasę, wyleciałem na pola i liczyłem na to, że jeśli a nóż źle biegnę to z daleka dostrzegę któregoś z biegaczy. Tak się nie stało i krążyłem dosłownie wszędzie (mapa była w małej skali by odczytać nawet małe nazwy wiosek a strzałki wielkości pięści są tu czasami między drzewami) Szkoda bo leciałem po 5:20 cały czas a na punktach odżywczych niewiele traciłem. I tak, zatrzymując samochody, rowerzystów i lokalnych mieszkańców nadrabiając aż 10km i tracąc ponad godzinę udało mi się powrócić na trasę ehhhh. Strata była kosmiczna. Na szczęście trzeci pobiegł słabo i uwzględniając mój poprzedni zapas plus dzisiejszą mega stratę jest tylko 6 minut przede mną. Zatem jutro mobilizacja i czas powrócić na pozycję wicelidera ;) ps. na jednym ze zdjęć widać coraz częstsze wizyty u opieki medycznej, na szczęście ja jeszcze nie byłem opatrywany ale wielu już tak. Walka trwa ;) Fizycznie nadal jest moc ;) Dzisiejszy kilometraż 62,09 km zamiast 52 wrrrrrr ..

DZIEŃ 6

Najpiękniejsza chwila biegowa w ultra, którą udało mi się utrwalić ;)

https://www.youtube.com/watch?v=Uqs0ygrR78Y

Dziękuję za trzymanie kciuków ;) Zwycięstwo etapu nr 6

Straty są duże. Do lidera jakieś 2h i 40 minut (dzisiaj dołożył kolejne 10 minut) a ja nad trzecim zwiększyłem przewagę do około 2,5 godziny. Gdybym wtedy nie stracił na trasie 1h, strata byłaby do lidera tylko 1h i 40-50 minut co przy takich zawodach nie jest dużo bo każdego dnia można klęknąć. Przyznam,ż e mam dejavu. Wstajesz i ogarniasz 52-53 km codziennie o 8 rano od tygodnia

Zwycięstwo etapu ultra. Była niesamowita moc. Wystarczy powiedzieć że ta sama trasę która pokonywaliśmy tydzień temu pobiegłem aż 45 minut szybciej i to po tylu kilometrach w nogach! (Już ponad 300 w 6 dni). Przegoniłem dzisiaj lidera klasyfikacji o 26 minut a rywal z 3 miejsca porządnie już klęknął i zameldował się na mecie blisko 2 godziny z mną!

Tydzień temu na tej trasie 5:43 a dzisiaj 4:58! Walka trwa i dzisiaj Polska górą !

Dzisiaj pokazałem jak potrafią walczyć Polacy ;)

Ależ dzisiaj kurzyło się a asfalt zwijał się w rulon. Po pechowym piątym dniu i nadłożeniu trasy dzisiaj pokazałem prawdziwe serce do biegania !

 ZWYCIĘSTWO !!!

DZIEŃ 7

Dejavu...od tygodnia wstaję i o 8 rano ogarniam 52-53 km różnymi trasami...gdyby to jeszcze było spacerowo ale tu każdego dnia wyrywamy sobie każde 5 minut z czasu końcowego ;) A jak dokładnie ile wygląda dzień? Pobudka 6:30, do 6:45 ogarniam poranną toaletę. Do 7:00 sprawdzam sprzęt. Do max 7:20 jem obfite śniadanie (duża buła z jajecznicą i bekonem i do tego dwa tosty z dżemem plus kawa). Do 7:40 sprawdzam odżywki itp. Około 7:45-7:50 odprawa techniczna. 8:00 lecimy :)
Przylatuję koło 13:30 i zanim się ogarnę siedzę do 14 w lodowatej wodzie. Koło 14 masaż a następnie szybko koło 14.30 zanim zasnę jem obiad wszystko jak leci: wypasiony hamburger, do tego pasta lub ziemniaczki, kolejne mięso i fura warzyw. I na koniec pyszna zupa. Zasypiam nad talerzem i doczłapuję się do łóżka koło 15-15:30 Drzemka do 18:.30 i dopiero wracam do żywych. Kojący prysznic przed 19, obfita kolacja i o 20 mogę usiąść do maili.... koło 22 już czas by myśleć o kolejnym dniu, wstępne przygotowanie rzeczy i koło północy już trzeba spać (najlepiej przed) by o 6:30 powtórzyć rytuał i tak przez 10 dni...jutro już dzień 8 uffff :)

Dzisiaj jak na obrazku miało być różowo a był taki upał od 8:30 jakiego dawno nie pamiętam. Ponieważ biegliśmy asfaltową trasą na otwartej przestrzeni to główne myśli krążyły by przetrwać ten dzień. Lider dzisiaj uciekł mi 10 minut (coś nie chce klęknąć) za to trzeciemu zawodnikowi władowałem około 44 minuty. Jutro ma być jeszcze cieplej i również asfaltówka zatem będzie naprawdę ciężko

Ps. Mięśnie znoszą ten wysiłek świetnie więc wszystko gra ;) BARDZO DZIĘKUJĘ ZA TRZYMANIE KCIUKÓW ;))))

DZIEŃ 8

Dzień 8 dedykuję wszystkim trzymającym za mnie kciuki :) Dzisiaj wiedzieliśmy ,że ma być burza i już pół godziny po starcie zrobiło się jak w saunie. Biegliśmy też trasą która była najtrudniejsza i najbardziej nielubiana. Ilość podbiegów dochodząca myślę do 30 zniechęcała wszystkich. Wszyscy chcieli przede wszystkim przetrwać. Dodam, że również ilość osób po biegu z klasyfikacji 10 maratonów w 10 dni i 10 ultra w 10 dni opatrzonych przed służby medyczne, obolałych, kontuzjowanych i otejpowanych przypomina bardziej drużynę rugby niż biegaczy :) Wracając do biegu. Lider klasyfikacji ultra wydarł do przodu nadając konkretne tempo, rywal z 3 miejsca również nie odpuszczał i pognał za nim. Ja wiedząc jakie są warunki pogodowe, znając realna średnią tempa jaka będzie na mecie postanowiłem biec przede wszystkim optymalnie i równo. Dzisiaj nogi były dosyć zamulone i nie pracowały tak jak chciałbym. Dopiero na ostatnich 10km coś drgnęło.
I kiedy gdzieś tam cały czas tliła się nadzieja,że jeszcze ich na trasie zobaczę trochę przyspieszając na ostatnich kilometrach chcąc być już na mecie na około 1200m przed metą zauważyłem lidera i rywala z 3 miejsca biegnących razem. Nie zauważyli mnie a ja na zakręcie widząc ich krok i porównując moje narastające tempo wiedziałem, że biegnę szybciej. Na około 1 km do mety miałem 1 minutę straty do nich. Biegłem blisko drzew aby mnie nie zauważyli, cały czas przyspieszając już do 4:30 na 51 kilometrze ;) Kiedy do mety zostało ostatnie 500m postanowiłem ruszyć z kopyta. 150 m było jeszcze lasem po wybiegnięciu z którego na asfalt nie widziałem ich gdyż był jeszcze kolejny podbieg. Pomyślałem o wszystkich kibicujących i jakie byłoby to piękne znów wygrać i to w takim stylu. Za wzniesieniem zobaczyłem ich sylwetki i przyspieszyłem na 52 kilometrze na ostatnie 300m do tempa 3:30-3:40/km wygrywając o 1 sekundę z nimi i wbiegając w triumfie na metę !

Jakież było ich niedowierzanie i zaskoczenie! Na mecie oznajmiłem, że zrobiłem ten sprinterski finisz wygrywając dla kibicującej żony, rodziny i przyjaciół! Nie ma lipy! Polska górą ! Dwa dni.....do końca.

DZIEŃ 9

Można powiedzieć, że to na koszulce to już ostatnie wypociny ;) Dzisiaj kolejny dzień mega upału, liczne długie asfaltowe podbiegi i próba ucieczki przed liderem. Mimo, że wydawało się ,że jego organizm zaczyna się rozsypywać i zaczął dzisiaj spokojnie to trzeba oddać mu szacunek bo wytrwał, przyspieszył i dołożył mi kolejne jakieś pół godziny przewagi. Ja natomiast dołożyłem około 11 minut rywalowi z 3 miejsca. Między nasza trójką są 3-godzinne różnice więc jutro raczej każdy s...entymentalne będzie żegnał się z trasą i całym cyklem. Reszta stawki jest wiele godzin za nami. Patrząc na kuśtykających biegaczy i biegaczy z cyklu 10 w 10 zarówno w maratonie i w ultra , obandażowanych, okładających spuchnięte miejsca lodem, pojękujących w nocy z cierpienia i bólu, uwijających się fizjoterapeutów, liczne kontuzje itp trzeba się chyba przede wszystkim cieszyć , że udało mi się tyle dni przetrwać w zdrowiu :)

Przede mną start główny w drugiej połowie przyszłego miesiąca i jeszcze większe wyzwanie niż dobiegający końca challange, który był doskonałym sprawdzianem przygotowania fizycznego i psychicznego. Chyba będzie ze mnie biegacz szczególnie na bardzo długich dystansach czasowych i kilometrażowych ponieważ tak dobrej regeneracji i adaptacji organizmu nie spodziewałem się. Jest dobrze !

Dzień 10

Misja zakończona ;) Czarny pas za wytrwałość i waleczność zdobyty :) Jutro będzie czas na podsumowanie i podziękowania a niedługo duża fotorelacja ;) Wczoraj tj dzień nr 10 był wiadomo wyjątkowy. Panowała już świąteczna atmosfera a ponieważ klasyfikacja nie mogła w zasadzie ulec zmianie zarówno u maratończyków jak i ultramaratonczyków nie było widać rywalizacji. To już było celebrowanie każdego kilometra. Trochę odczułem wszystkie krzywizny ostatnich trzech dni i lewa noga była już przeciążona ale już po jednym dniu jest o niebo lepiej i oczywiście mogę dalej biegać choć teraz należy się trzy dni resetu biegowego. Przyznam ,że dobiegając do mety ostatniego etapu gdzieś tam głęboko zaszkliły się oczy, że to już koniec, że już po wszystkim. Trzeba bowiem zdać sobie sprawę ,że to nie było tylko przetruchtanie 10 ultra ale była to walka każdego dnia praktycznie o każdą minutę aż do padnięcia za metą. Była to sztuka oceny możliwości, przygotowania i dobrania tempa aby nie zakwasić się na tyle by na sztywnych nogach kolejnego dnia stanąć na starcie. Na pewno pomagała też odnowa fizjo i doskonałe pełne wyżywienie. A przede wszystkim kibicujący najbliżsi, pasja i motywacja oraz bardzo mocna głowa by jak w dejavu budzić się każdego dnia i o 8 rano ponownie ścigać się na dystansie 52-53 km.

W 10 dni przebiegłem na zawodach dokładnie 541,23 km. Licząc rekordowe 7 dni tygodnia najwięcej zrobiłem między 29 czerwca a 5 lipca - 381,68 km ;-) Było to niesamowite doświadczenie potwierdzające, że warto systematycznie i ciężko trenować. Spotkałem wspaniałych i niesamowitych ludzi . Chciałbym serdecznie podziękować na wsparcie, codzienne kibicowanie, zagrzewanie do walki i trzymanie kciuków ! Daliście mi mega moc a wygrywając dwa etapy myślałem właśnie o tym jak mocno trzymacie za mnie kciuki ! DZIĘKUJĘ ! Wkrótce napiszę o kolejnym wyzwaniu, starcie głównym ponieważ 10 - dniowy challenge był jak obóz treningowy przed startem docelowym ;) Będzie się działo ! Drugi raz w UK !

Podium w ultra, jadąc tutaj marzyłem o tym, piękna chwila. Chwila warta najcięższych treningów !

Można rzec: ten puchar jest mój a ja zostałem multimedalistą ultra ;)

Rywale na trasie a poza nią świetni kumple ! Walka fair play przede wszystkim !

Pierwsza część "Bitwy o Anglię" zakończyła się sukcesem ! Przebiegłem 10 biegów ultra w 10 dni !!! Dotrwali najtwardsi a ja walcząc każdego dnia zająłem 2 miejsce w tym wygrywając 2 spośród 10 etapów ;) Podsumowując w 10 dni przebiegłem na zawodach dokładnie 541,23 km. Licząc rekordowe 7 dni tygodnia najwięcej zrobiłem między 29 czerwca a 5 lipca - 381,68 km ;-) Było to niesamowite doświadczenie potwierdzające, że warto systematycznie i ciężko trenować. 10 - dniowy challenge był jak obóz treningowy przed startem docelowym ;)

Pokazałem, że Polacy walczą zawsze do końca z pasją i dumą w sercu ! Była to też okazja do promocji Poznania !

Moje niektóre trofea ;) Pamiątka za pot i zaangażowanie na treningach i włożony trud na zawodach !

Chwila szczególna ;) Oficjalnie zostałem przyjęty do brytyjskiego klubu 10in10 jako pierwszy Polak (z numerem 44). Barwy niebieskie zatem moje ulubione ;-) Ukończenie 10 maratonów/10 ultramaratonów w 10 dni to jeden z warunków przyjęcia a ,że przebiegłem to kryterium na ziemi brytyjskiej (co też ma znaczenie), zostałem z otwartymi ramionami przyjęty do międzynarodowej wspaniałej ultra rodziny ;) Polacy też potrafią konkretnie biegać;) 

Co dalej robiłem po powrocie z Great Barrow Challange? Od 11 lipca czyli ostatniej aktywności biegowej oczywiście najpierw trzeba było zregenerować się, słuchać uważnie organizmu, wrócić do życia codziennego a następnie trochę jeszcze pobudzić organizm i obecnie luzowanie przed startem głównym ;)
Zatem szału nie było ale na dzień dzisiejszy mogę powiedzieć, że organizm zregenerował się więc jest bardzo dobrze.
Co najważniejsze ciężka praca zaowocowała rekordem... miesięcznym w ilości 800km ;)

Trochę jeszcze wspomnień ;) Ostatnie 10 dni biegowych na zawodach jak wiadomo były intensywne. Tak się zastanawiam jak to było możliwe, że po zgubieniu trasy i nadłożeniu dystansu o 10 km! (zamiast 52 przebiegłem 62) następnego dnia wygrałem etap pokonując w szóstym dniu trasę, którą już biegliśmy 4 dni wcześniej aż o 45 minut szybciej, do tego bijąc o 10 minut lidera klasyfikacji, który regularnie przybiegał przede mną jakieś 20 minut ;)
Daliście mi mega MOC ! Niemożliwe nie istnieje ;)

Tak było ;)
29 czerwca - 53,75 km
30 czerwca - 53,00 km
1 lipca - 52,30 km
2 lipca - 52,65 km
3 lipca - 62,09 km
4 lipca - 52,86 km (wygrany etap)
5 lipca - 52,00 km
6 lipca - 52,30 km (wygrany etap)
7 lipca - 57,48 km 7 dni 381,68 , średnia dzienna 54,53km
8 lipca - 52,80 Razem 541,23
Patrząc wydaje się nierealne...a jednak tak było ;) I najtrudniejsze w tym wszystkim, że każdego dnia nie był to spacer ale walka na trasie....

 

 

 

Startując w UK miałem przyjemność poznać prawdziwych kosmitów biegania ;) Jednym z nich był niesamowity Adam Holland (ten z bródką), który przebiegł ponad 300 maratonów/ultra, wygrał 169 maratonów a jego rekord w rywalizacji 10 maratonów w 10 dni to średnia 2:51:44 !!! (dziesięć dni - dziesięć maratonów i każdy poniżej 3h !). Drugi maratończyk w żółtej koszulce to 73 letni biegacz, który ma na koncie ponad 700 maratonów a widząc jego styl biegu śmiało można przyznać,że biegni...e jak młodzieniec ! I gwiazda UK czyli Brian Mills (pomarańczowa koszulka), który w dniu kiedy przyjechał na bieg miał 1275 maratonów !!! Nie zapomnę słów dyrektora biegu kiedy pytał kto dzisiaj ma szczególny dzień typu swój setny maraton lub urodziny...następnie poprosił o podniesienie ręki kto ma ukończone 100 maratonów - a tu las rąk, 200 maratonów - las rąk, 300 nadal sporo osób, 400 już trochę mniej ale nadal kilka....500,600,700 i dwóch biegaczy trzyma rękę w górze a ja wytrzeszczam oczy z niedowierzaniem ;)....800 itd. aż do 1200 ;) I pozostał Brian ,który już zbliża się do 1300 ! Co najważniejsze osoby te biegają z gracją , uśmiechem w pełni zdrowia ;))) Niesamowite !

 

Tak można opisać moją przygodę w UK w ramach zawodów 10 ultra w 10 dni. Wiele zostało w sercu i w pamięci. Pamiętajcie, niemożliwe nie istnieje i warto podążać za marzeniami. Wszystko jest możliwe i nigdy nie wiemy na jakich zawodach wylądujemy ;)

 

Autor: Artur "Arti" Kujawiński

mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.